Münâsebâtu'l-Kur'ân

Kur'ân'ın edebî özellik ve üstünlüklerini ortaya çıkarmak için i‘câz, belâgat, üslûp ve muhtevasına dönük çalışma ve incelemeler, tefsir tarihi boyunca çeşitlilik arz etmiştir. Belâgî tefsir, Konulu tefsir, Beyânî tefsir ve Kur'ân'ın i‘câzı kapsamında ele alınan ve nazmü'l-Kur'ân'ın bir parçası sayılan Kur'ân'ın âyet ve sûreleri arasındaki münâsebete ilişkin tefsir çalışmaları bu çeşitliliklerin bir kısmıdır. Özellikle münâsebâtü'l-Kur'ân başlangıçta her ne kadar sistemli bir şekilde öne çıkmamışsa da son zamanlarda “siyâk-sibâk, bağlam, söz bütünlüğü ve hedef birliği” gibi konularla daha önem kazanmıştır. Bu bakımdan hayat rehberi olan Kur'ân'ın muhteva ve hedefinin istenen şekilde anlaşılabilmesi ve Müslümanların değişim ve gelişimlerine katkı sağlayabilmesi için onun hedef birliği ve konu bütünlüğü boyutunun dikkate alınması gerekmektedir. İşte bunu sağlayan Kur'ân'ın tertip ve nazmındaki düzeni ve mana derinliklerini ortaya koyma konusunda önemli bir konum işgal eden münâsebet ilmidir. Bu kitapta Mısır ve Ezher'in yetiştirdiği asrımızın âlim, müfessir, İslâm davetçisi ve mürşitlerinden olan Muhammed el-Mütevellî eş-Şa'râvî'nin Tefsîru'ş-Şa'râvî adlı tefsiri çerçevesinde ele alınmıştır.