AHLAK VE KÖKENİ

Ahlâk kanıtı bazı zaman dilimlerinde yeterli ilgiyi görmese de teistik bir kanıt olarak çalışılmayı fazlasıyla hak etmektedir. Öyle ki, diyor Robert Adams, ahlâk kanıtı felsefenin terkedilmiş çiftlikleri haline gelmiştir. Bu alan hala verimli/bereketli olsa da son yöntemler geldiğinden beri (bu alan) sistematik bir şekilde ekilmiş/işlenmiş değildir. Fakat bazen ihmal edilmiş olsa da 'ahlâk kanıtı' Tanrı'nın varlığı için referans değerini hiç kaybetmemiştir. Tanrı'nın varlığına ahlâkî bir zeminden hareketle ulaşılabileceği iddiası birçok kişinin ilgisini çekmiştir. O halde ‘ahlâkın kaynağı Tanrı'dır' iddiasından hareketle ortaya çıkan ahlâk kanıtının birçok çeşidinin olduğunu söylemek mümkündür. Bunlar ‘(i) ahlâk metafiziği açısından Tanrı'nın varlığını zorunlu gören Kantçı yaklaşım (ii) vicdan duygusu ile Tanrı'nın varlığı arasında doğrudan bir bağlantı kuran yaklaşım ve (iii) nesnel ahlâkî doğruların varlığını Tanrı'nın varlığından hareketle açıklayan yaklaşım' olarak ifade edilebilir. Böylece ‘kişinin ahlâkî tecrübesi ile Tanrı'nın varlığı arasında bir bağlantı var mıdır? Ahlâkî doğrulardan hareketle Tanrı'nın varlığına ulaşmak mümkün müdür?' sorularını olumlu yanıtlamak; ve ahlâkî bir zeminden hareketle Tanrı'nın varlığını temellendirme girişiminde bulunmak mümkündür.